Ardennen 2017, dag 6

Vertegenwoordiger Bram werd wederom naar voren geschoven om recht te praten wat krom is en om het geheel een zielig karakter te geven. De Lijdingx hadden ondertussen wel zin in een biertje, dus waren snel omgepraat en Krijn en Patrick hebben de jongens opgehaald. Uiteraard werden ze wel even flink teruggepakt. Krijn en Patrick hadden zich in de bosjes verstopt en hebben de jongens flink laten schrikken. Zo, dat zal ze leren! Ondertussen werd het vuur flink opgepord en de kring uitgebreid. De laatste zakken chips werden verorberd en de spannende verhalen van de afgelopen week gedeeld. De Rovers waren op eigen gelegenheid gegaan en vertelden dat dit hun goed bevallen was. Ondertussen waren Mathijs en Jasper geïnfiltreerd bij de Larpers en konden ons, tijdens ons laatste slokje, bijpraten over deze bijzondere wereld. Dit weekend zullen 1500 Larpers actief zijn op het kampterrein. Het spel wordt gedurende 4 dagen gespeeld. Het doel is om je vijand te verslaan, men is alleen in de tent veilig. Wanneer je dood bent, kun je terugkeren in een ander alter ego. Het blijkt een hele wereld te zijn met eigen kleding, spelregels, personages, en huisvesting. Dat belooft wat!

Zoals gisteren avond afgesproken was het vanmorgen om 9:00 uur dag voor iedereen. Tot 10:00 uur had iedereen de tijd om zich aan te kleden, te wassen en te ontbijten, daarna ging het afbreken beginnen. Hoewel Aik al zenuwachtig wordt bij het idee afbreken, verliep dit redelijk gesmeerd. De kampkisten werden ingepakt, de fornuizen schoongemaakt, de keukens afgebroken en de tenten opgevouwen en…  heerlijk, dit alles op een bevroren ondergrond in het ochtendzonnetje. Wat een geluk, we kunnen alles schoon en droog meenemen! Dit scheelt de Lijdingx dit weekend een hoop tijd. Ondertussen sloeg Patrick nog de laatste hand aan het film- en fotomateriaal en heeft hij alles weer tot een mooie film weten te bewerken. Wij zijn hem dankbaar dat hij de hele week op zo’n leuke wijze heeft weten vast te leggen, zo kunnen de kids bij thuiskomst nog een keer lekker nagenieten. Om 12:00 uur was alles schoon en ingepakt. Met het verdwijnen van het kampterrein verdwenen ook de sociale vaardigheden van de kids. Iedereen is moe en toe aan een lekker bedje. Toch goed gedaan allemaal! Erg knap hoe ze zich op zo’n leeftijd al weten te redden in groepsverband. We liepen nog een laatste rondje terrein om het schoon achter te laten. Stiekem hebben we het ronde vergroot om nog een laatste blik te werken bij onze Larpende buren. Zij waren bezig een enorme arena te bouwen en liepen helaas nog in hun dagelijkse kloffie rond (dit bleek voor hen een korte broek, puntmutsen en gekleurd haar te zijn).

12:30, Mark arriveert, met de vrachtwagen! Wat fijn dat hij dit wederom voor ons doet! De spullen werden snel ingepakt en toen werd er aan de terugreis begonnen.

We kunnen terugkijken op het meest koude, maar misschien ook wel het meest droge, kamp van de afgelopen 10 jaar! Waarschijnlijk ook het meest hoog gelegen kamp en het grootste kampterrein. En… mogelijk ook wel met de meeste leden die meegingen!

Dit jaar was het jaar met veel broers en zussen. Het eerste kamp dat het voltallige gezelschap van de trouwe Egberts meegingen (Anouk, Lieke, Iris), de broertjes Thuis (Jeroen en Bas), Joran en Silke en onze tweeling Thijs en Amber! Ook hadden we dit jaar nieuwe intreders; Gwen, Bianca, Thijs, Amber, Johan en Jip. Ook de echte doorgewinterde Ardennenkampers; Lieke, Iris, Wessel, Jeroen, Bradley, Joran, Collin, Bas, Bram, Marco, Mike, Paul en Martijn. En de herintreders; Koen, Mathijs en Jasper. Na een aantal jaren zijn ook de Roverscouts weer aangeschoven; Anouk, Ellen, Jelco, Silke, Koen, Erik en Chris.

Ook de Lijdingx hebben weer een goed kamp gedraaid. Tijdens de koffie werd geconcludeerd dat er in de jaren weinig verander is. Nog steeds wordt er weinig positief gecommuniceerd en zijn de complimenten zeer schaars. De directe opmerkingen worden niet onder autostoelen of klapbanken geschoven; zo heeft Patrick veel te veel verantwoordelijkheidsgevoel, breekt Axel altijd alles af, lacht Michiel alles maar weg, maakt Bianca zich veel te druk, is Aik de grootste zeikerd, wordt Krijn de hele dag gecontroleerd door het thuisfront en kan Marion maar beter aansluiten als bosheks bij de Larpers. Heerlijk, wat hebben we het weer fijn gehad en lekker geouwehoerd!

Nadat we perfect op schema lagen met inpakken en alles opruimen vertrokken we redelijk op tijd van ons mooie stekkie. De zon scheen weer en al na de eerste bocht lagen er diverse kinderen in de auto te slapen. Wat een leven. Het eerste gedeelte verliep erg voorspoedig, maar helaas zou dat niet zo blijven. Voor Dortmund was er erg veel Stau en het duurde en duurde maar. Na ruim een uur vertraging hoefden we gelukkig nog maar 10 km naar onze pauzeplek. En daar ook alweer file. Maar uiteindelijk hongerig en moe de benen strekken en sommigen sprinten naar het toilet.

Zo nu op naar het scouting gebouw. Helaas weer pech onderweg, en nu echte pech. Aik’s auto besloot ermee op te houden. De kinderen werden overgeladen en op dit moment staat Aik nog steeds moederziel alleen in de buurt van Oberhausen te wachten op de Duitse wegenwacht. Balen en arme Aik.    

De rest is om 18.00 uur bij het scouting gebouw. En nu…allemaal onder de douche, wasmachine aan en lekker slapen. Welterusten allemaal en droom lekker in je warme bedje over het leuke kamp. Bedankt dat we zo’n leuke tijd hebben gehad met z’n allen!

meer foto's volgen snel