Ardennen 2017, dag 5

De Scouts en Explorers hebben beiden in hun eigen groep gelopen en zijn lekker warm gebleven. Gwen had al lekker optijd haar luchtbed opgezocht om vandaag lekker fris te starten. Amber en Iris vonden het toch wat spannend om met hun eigen groep te lopen en kozen ervoor met de Lijdingx mee te lopen. Verkeerde keus bleek later. Amber wist al snel te vertellen dat alles vet nep was en het niets voor stelde. Daarom werd de spanning wat opgevoerd en besloot Axel zich in eerste instantie te verstoppen om later lukraak alle dode boompjes middels niet al te subtiele karatetrappen om te schoppen. Krijn en Michiel volgden dit voorbeeld op en ineens was er een spoor van vernielingen achter gelaten in het bos. Nee…. Van die knieblessure van Axel en Krijn is niets meer te merken, de operaties zijn goed gelukt! De avond werd afgesloten bij het kampvuur met het spelletje Black stories, geleid door Anouk.

Het was weer een koude nacht, maar opgewekt is iedereen opgestaan. De kookplaten werden weer aangestoken en er werd een nieuw gerecht uitgevonden door de Scouts; wentelkoek of pannenteefjes. Prima te eten, want ze gleden zo naar binnen. Iedereen werd voorzien van een Nederlandse vlag op de wang, om toch zo het Koningsdaggevoel iets te beleven. Ondertussen waren Jasper en Mathijs (door Bianca de Duitsers genoemd) ook aangesloten om toch nog even het oude scoutinggevoel mee te pikken.

De Lijdingx konden niet zo goed beslissen wat er vandaag gedaan zou worden; een burcht bezoeken, naar een oorlogsmuseum, Koblenz bezoeken, Montabauer bezoeken, naar de grotten… Voor het eerst in 10 jaar is er gekozen om te stemmen. De meeste stemmen gingen uit naar het oorlogsmuseum en zo volgende wij de Roverscouts richting het museum in Koblenz. Onderweg genoten we van het prachtige heuvelachtige landschap met rondzwevende roofvogels en kronkelweggetjes. Dit alles met een lekker zonnetje en extreme hitte in de auto (12 graden), maakte het vakantiegevoel compleet.

In Koblenz aangekomen was het even zoeken waar het was. Van buiten kwam het gebouw niets belovend over. De Roverscouts, die al binnen waren, waren niet te bereiken, dus mobiele activiteit was niet mogelijk. Aan de balie zat een streng kijkende Duitser die zei dat we toch echt precies 3 euro pp in de automaat moesten werpen en we niet als groep konden betalen. Kortom; alle ingrediënten voor een extreem suf uitje waren aanwezig. Maar… niets was minder waar. Binnen bleek het museum uit 5 verdiepingen te bestaan met op de begane grond een grote loods met voertuigen, tanks, vliegtuigen, helikopters, etc. En de overige verdiepingen toonden ons verschillende uniformen, wapens, communicatiemiddelen, etc. Kortom; genoeg stof om ons te doen verbazen dat er zoveel materiaal ontwikkeld is met maar 1 doel; ruzie maken.

Na ons bezoek werd de planning gewijzigd. In plaats van een bezoek aan Koblenz besloten wij een bezoek aan het oude stadje Montabauer te brengen. Dit leek ons toch wat overzichtelijker en verkeerstechnisch iets slimmer, gezien het al 16:00 uur was.

In Montabauer kregen alle kids 5 euro per persoon voor het avondeten. Blijer konden wij ze niet maken. Blij en tevreden namen ze het geld aan en verdwenen voor bijna 2 uur in het stadje. Voor de Lijdingx ook wel even fijn. Konden zij even de omgeving bekijken en rustig een schnitzel eten met een echt Duits (alcohol vrij) biertje. Ook de kids hadden genoten en flink geïnvesteerd. Er waren 5 liter flessen icetea gekocht, kinder surprises, friet, snoep, popcorn. De duurste aankoop was de boodschappentas van 1,80 euro. Hier schrokken ze wel van, maar ze durfden hem niet meer terug te doen.

Met de buikjes vol begonnen we aan onze terugreis. Heerlijk, zonnetje, muziekje en nog een keer genieten van het prachtige landschap. Gaat toch snel hoor 5 dagen. Morgen weer terug over de saaie snelweg.

Terug op het kamp troffen we de bende aan die we vanmorgen hadden achtergelaten. Nu werd het toch echt tijd dat de keukens weer opgeruimd werden en de afwas gedaan. Dit zorgde voor enige discussie binnen de patrouilles, 5 dagen met elkaar leven blijkt toch wel genoeg, de vermoeidheid begint toe te slaan. Ook hadden we vandaag nieuwe buren gekregen die ongeveer het hele terrein hebben afgehuurd. Ze kwamen met zwaarden, harnassen, heksenhoeden, etc. Het blijken echte Larpers te zijn, dat belooft nog wat wanneer morgen het echte spel losbreekt. We kunnen niet wachten!

22:00 uur, tijd voor de avondactiviteit, de dropping! In 2 groepen gingen de kids op pad. Met de auto scheurden wij op landweggetjes die we in Nederland nooit zullen aantreffen en bospaden waar ze in Canada jaloers op kunnen zijn. Op zo’n 4 kilometer afstand werden de groepen gedropt bij zo’n 1 graad. Heerlijk temperatuurtje voor een wandeling. Nu (23:15 uur) wachten de Rovers en de Lijdingx bij een fijn vuurtje op het terugkeren van de kids, of niet……

meer foto's volgen snel