Ardennen 2017, dag 1
Zondag 23 april 9:00 uur, het feest is weer begonnen! Bij het gebouw werd alle bagage vol enthousiasme ingepakt in de vrachtwagen van Mark Dieker. Na een welkomswoordje van Aik werd iedereen over de auto’s verdeeld en ging de rit beginnen.
Tuurlijk raakten Axel en Marion elkaar weer kwijt onderweg, maar dat geeft niet, want dat doet het Ardennenkampgevoel alleen maar eer aan. Daarna nog even een beetje bijplanken en Duitse fotoprintjes scoren en daar was de eerste stop; Parkplatz Rölveder Mühle. Hier werden door de Roverscouts de broodjes Schnitzel verorberd, konden Jip en Wessel heerlijk in het zicht van iedereen urineren en kwamen de Lijdingx even bij met een bakkie koffie. Mark en Michiel werden nog even verwelkomd en nadat geconcludeerd was dat de reis weer voorspoedig verliep, werd de trip voortgezet.
In Rederod, het plaatsje voor het kampterrein, werden de kids gedropt. Hesjes aan, petjes op en daar vertrok de groep, onder leiding van Bram. Lopen langs de grote weg werd hen verboden. Dit in combinatie met Bram als leidinggevende zorgde ervoor de ze het kampterrein niet lopend gehaald hebben. Heuveltje op, paadje in, boompje langs, heuveltje af, schommeltje op en daar werden de mobiele telefoons aangeslingerd om de Lijdingx te smeken hen op te halen. Ok dan, want er moet nog veel gebeuren. De Explorers hebben wel op eigen houtje het kampterrein gevonden en waren 10 minuten eerder daar.
Ondertussen hadden de Lijdingx de bagage uitgeladen, de grote tent opgezet en een plan gemaakt voor een beschutte plek om te zitten. Want er was wind, veel wind, veel koude wind, veel koude harde wind. Maar wel droog! De patrouilles begonnen aan het opzette van hun tent, na enige discussie tussen Bradley en Lieke wie de ‘beste’ tent mocht hebben. Helaas ging het bij het opzetten al mis, de eerste scheur was een feit. Peppelman/vrouw, we komen er weer aan!
Laat in de middag stonden alle tenten en keukens en kon er begonnen worden aan het koken, macaroni volgens authentiek Scoga recept. Uiteraard gemanipuleerd door familie Egberts, die weer hun eigen saus mee hadden. Er is goed gekookt, gegeten, gedronken en afgewassen. En dat dankzij de kou, de winderige kou, de winderige snijdende kou, de winderige snijdende hoog in de heuvel kou…. Die gelukkig eind van de avond ging liggen!
In de avond werd nog even de omgeving verkend met een wandeling van 3,5 km op en rond het terrein. Er bleek een sportveld te zijn, een openluchttheater, leegstaande gebouwen en zo hier een daar een verdwaalde buur. Bij het vuurtje werd nog even nagepraat en wat gedronken en ondertussen de heldere sterrenhemel bekeken. Even warm worden en toen allemaal de naar de slaapzak, de koude nacht in.
