Ardennen 2016, dag 2
Na een koude nacht, brak al vroeg de ochtend aan op het kampterrein. Al voor 7:00 uur waren Bram en Wessel aan het hakken, waardoor de rest automatisch de tent werd uitgetrild. Over het algemeen had iedereen wel goed geslapen. Om 8:00 uur lagen de tosti’s al in de pan, was het vuur alweer dik aan en was de koffie erdoor. Zonnetje erbij, prima!
Er werd lekker gerommeld door iedereen. Maar in de loop van de ochtend kwam toch wel de vraag of er nog iets op het programma stond vandaag. Uiteraard, maar Ardennenkamp zal Ardennenkamp niet zijn wanneer dit nog wel even uitgezocht moest worden. De Lijdingx hadden besloten, het werd een lekker stukje lopen vandaag. Dus iedereen werd gesommeerd om een lunchpakket te maken, stevige schoenen aan te trekken en zich om 11:45 uur te verzamelen bij het vuur. Zo gezegd, zo gedaan en we gingen op weg. Iedereen weer in de auto en de Lijdingx hadden een mooi stukje hei uitgezocht waar de wandeling zou plaatsvinden.
En we reden, en reden en reden en concludeerden dat dat mooie stukje hei waarschijnlijk niet voor ons bedoeld was, aangezien wij geen legerkleding droegen, geen groene auto hadden en wij niet met geweren op weg waren. Ai….. Het bleek een groot militair terrein te zijn, weg gaaf, dat wel. Dus na enig overleg doorgereden naar Beringen.
Eenmaal in Beringen zagen wij indrukwekkende torens en gebouwen, met daarvoor een bord ‘Beringen mijn’. Ah, dit was het museum waar Michiel het al vanaf minuut 1 over had, daar moesten we toch echt heen, volgens hem. Ook Bradley bleef maar herhalen dat het er wel heel gaaf uit zag en Jelco opperde wat subtieler dat dit misschien een leuk idee was. Dus wij erheen. Scoga zal Scoga niet zijn wanneer we hier weer mega geluk hadden. Prompt stond er een gids voor ons klaar die we niet geboekt hadden, werden de prijzen aangepast en konden wij direct starten met een rondleiding in de oude mijn gebouwen.
Het bleek een indrukwekkende rondleiding. Meneer de gids was een droge Belg met typische Belgenhumor en een grote portie verwondering voor onze brave kinderen. Kijk… die hebben we maar mooi in de pocket. Hij vertelde over het mijnleven, liet ons de 400 douches en 5000 lockers van de oude mijnwerkers zien. De doucheruimte was groter dan een voetbalveld, het hele mijnenstelsel was groter dan het wegenstelsel van de provincie Limburg van België en er werden per dienstwisseling 4000 mensen gewisseld. Hij vertelde over het communicatiesysteem in de mijn, dat je stiekem moest poepen in de kolenwagentjes en liet ons zien hoe donker het was in de mijn. We leerden dat het leven van de mijnwerkers, ook buiten de mijn, in het teken stond van de mijn. De kroeg, de huizen, de winkels, het ziekenhuis, alles was van de mijn zelf.
Wij vonden het allemaal interessant. Joran probeerde overal foto’s van te maken, evenals Iris en Bradley. Iris mocht met de drilboor oefenen en Roy met de grote boor. Aik was onder de indruk van het liftensysteem. Het was een ontzettende leerzame middag.
Daarna vlug door naar de Lidl in Peer. Daar werden de boodschappen voor het avondeten ingeslagen. Iedere patrouille at aardappelen, vlees en groenten. Er was weinig discussie en alles verliep snel. Nog even een ijsje eten op de parkeerplaats en op naar het kampterrein.
Eenmaal daar werd er snel gekookt en gegeten. Dat mijnleven maakt hongerig. Zonder gemor werd er corvee gedaan (wc en douches soppen) door Lieke, Mike, Paul, Iris en Collin. De overige patrouilles zetten zich aan de afwas. Er wordt nog een potje frisbee gespeeld en lekker gehangen. Maar… de avond is nog niet voorbij. De Lijdingx hebben nog een dropping in petto….. jullie horen morgen hoe deze verlopen is…. BE CONTINUED…..
