Welpenkamp Piraten juni 2014

Welpenkamp dag 1

Tijdens het midzomer weekend is het tijd voor het 2e welpenkamp van dit scoutingjaar.
Er is redelijk weer voorspeld dus we drijven niet de hut uit van de hitte en tegelijkertijd hoeven we geen zwemkleding aan vanwege de regen.

Alle kostbare spullen worden in de kluis gestopt. (Programma, scoutingboeken en formulieren, koekjes, koffie, etc.). Dit zodat het niet gestolen kan worden, want het schijnt dat er piraten actief zijn in de buurt. Om half 9, als alle bedden opgemaakt zijn en de tent staat (nieuw voor de oudere en overvliegende welpen dit jaar, slapen in een tent, alvast ter voorbereiding op de scouts) kan het eerste spel van de avond gaan beginnen. Dit vindt plaats bij het gebouw.

Als we een half uur later klaar zijn en warmere kleren aan gaan trekken (het mag dan wel tot elf uur licht zijn, dat wil niet zeggen dat het ook warm is) blijkt onze kluis gejat. Het vermoeden dat piraten hiervoor verantwoordelijk zijn, neemt sterk toe als we een half afgefikte brief vinden van kapitein Ruigrok aan kapitein Blombaard. Daarop staat dat het hoofdkwartier van de piraten te vinden is door het volgen van een doodshoofdroute. Klinkt gevaarlijk, maar ons draaiboek zit in de kluis. Behalve dat zitten in de kluis ook onze koekjes en koffie en zonder koffie geen kamp. Dus, iedereen trekt fatsoenlijke kleding aan om rond een uur of half tien de doodshoofdroute te gaan volgen.

Na een tocht van een klein uurtje zijn we aan het einde van de route aangekomen, midden in het hoofdkwartier van de piraten. Warempel vinden we ook onze kluis. We hebben nog geen piraat gezien (tot grote opluchting van een aantal welpen). Gelukkig hoeven we met deze piraten vandaag de oorlog niet te winnen, want om nou zo maar je hoofdkwartier en je buit onbeschermd achter te laten….

Eenmaal terug in het gebouw wordt er overlegd wat we met onze kostbare spullen moeten doen. Er zijn immers piraten binnen geweest en die hebben spullen gestolen. Maar hee, we hebben onze kluis weer terug, die is pas 1 keer eerder gestolen, dus laten we daar onze kostbare spullen in doen. Goed idee! Voor de zekerheid verankeren we de kluis dit keer met een ketting aan de verwarming van het rowanhok. De welpen stoppen hun kostbare spullen in de kluis (zaklampen, snoep, een horloge van 1000euro (als we de eigenaar mogen geloven)). Nog even wat limonade drinken bij het kampvuur, tanden poetsen, pyjama aan. De welpen (wetende dat hun kostbare spullen veilig zijn) gaan slapen.

Nou ja, slapen. De jongere welpen slapen binnen het uur. De oudere welpen besluiten na verschillende waarschuwingen (en tot slot de Grande Finale van Emiel, wat inhoud dat je met luchtmatras en al je tent uit wordt gehaald om dan in de openlucht te gaan slapen) om half drie ook maar te gaan slapen. Dag 1 zit erop.

Welpenkamp dag 2

Vandaag was het reveille om half 6. Mieke trof, toen ze opstond om kwart voor 6, een aantal welpen aan. Deze hadden besloten de tent te verlaten en het vuur vast aan te maken. Dat was toch even niet de bedoeling. Eerst werd er ontbeten. Vervolgens mochten deze welpen hun spullen uit de tent pakken en in de kleine zaal neerleggen. Daar mochten ze (tot groot ongenoegen) de nacht doorbrengen. Nadat de commotie een beetje was gezakt en de ontbijtspullen mi-ma-moetsie-hap-slik-foetsie waren, bleek dat er nog iets anders foetsie was.

De kluis, met daarin alle kostbare spullen (de koffie was dit keer gelukkig overgebracht naar een veilige, geheime locatie) was verdwenen. Met ketting en al van de verwarming getrokken. Wel wordt er weer een stuk verbrande communicatie van Blombaard aan Ruigrok gevonden. Daarin staat dat de piraten hun schatkaart in fort Koekendaal verloren zijn. We moeten dus snel zijn, als we onze kluis ooit terug willen vinden. Ook moeten we uitkijken dat we geen piraten tegenkomen.

Eenmaal in fort Koekendaal blijkt dat de kaart nog niet zo makkelijk te vinden is. Hij is namelijk in verschillende stukken gescheurd. Snel zoeken we alle stukken bij elkaar. Daarna vermommen we ons als onschuldige welpen en gaan nog even spelen in Koekendaal. Gelukkig blijft een ontmoeting met de piraten uit. We gaan gauw terug naar het gebouw voor de lunch. Die bestaat uit de welbekende broodjes knak met saus (al dan niet op de armen).

Wat we aan fort Koekendaal hebben overgehouden is een kaart. We volgen de route die op de kaart staat. We komen uit bij de bielheimerbeek. Het lijkt er echter sterk op dat we in de maling zijn genomen door de piraten. Er ligt namelijk niks op de plek die aangegeven staat op de kaart. We balen lichtelijk terwijl we teruggaan naar het gebouw.

Als we tegen een uur of 4 weer terug zijn bij het gebouw is iedereen wel toe aan een rustmomentje. Voor de kinderen wordt een film opgezet. De lijdingx ontspannen zich ook even nu er anderhalf uur niks hoeft. Wel wordt nog even overlegd over wat te doen met de oudere welpen.

Om kwart voor 6 staan de gasstellen buiten en is het beslag gemaakt. De welpen mogen zelf koken, er staan pannenkoeken op het menu. Omdat de lijdingx ook best wel honger hebben besluit Martijn om in de keuken pannenkoeken ( ‘’willen jullie pannenkoeken? Pak maar, ze zijn vers want ze blijven plakken aan de muur!) te gaan bakken voor de rest (volgens Emiel bakt ie pizzabodems). Nadat de pannenkoeken/pizzabodems gebakken zijn, zijn er nog wat problemen met een bus poedersuiker. Die was ietwat klonterig. Jesse en Martijn zijn erachter gekomen dat als je maar hard genoeg op zo'n bus mept dat er best nog wel wat poedersuiker uit komt.

Nadat er is gegeten en afgewassen kakken sommige welpen in (heeft overigens niks met de 3 en half uur slaap te maken, zo wordt ons verzekerd). Omdat de welpen toch niet moe zijn besluiten we nog even naar het Ferrobos te gaan voor een spelletje vlag veroveren. Na een paar potjes is de zin er wel af en besluiten we om half 10 terug te gaan. Nauwelijks op de terugweg horen we echter, gezang. En niet zomaar gezang, piratengezag. We hadden ze de hele dag al verwacht, maar nog niet gezien. Nu is het moment daar. We hebben de piraten in het vizier!

Die piraten zijn zwaar aan het feesten en hebben ons niet in de peiling. Daarom kan Emiel een omtrekkende beweging maken en een fles met daarin een brief/kaart stelen. Op het moment dat Emiel de fles pakt, zien de piraten ons. Er volgt geschreeuw en de welpen stuiven in 12 windrichtingen uiteen. Gelukkig heeft iedereen in de gaten welke kant we op vluchten. Na een korte achtervolging schudden we de piraten af en voeren we onze buit terug naar het kamp.

Met een glas ranja in de hand wachten we in spanning af wat de buit is. De adrenaline zakt langzaam weg. De buit blijkt een kaart te zijn met daarop de locatie van een piratenschip. Omdat het nu te laat is besluiten we morgen te gaan zoeken. De kinderen gaan slapen. De jongste welpen in de zaal. En de oudste welpen toch weer in de tent. In de loop van de avond hebben de lijdingx een afspraak gemaakt met deze kinderen. Een halfuurtje praten nadat ze in bed liggen en daarna slapen. Maar dan ook echt slapen. De eerste de beste die gehoord wordt, gaat zonder pardon naar binnen.

De echte test kwam na een minuut of 5 nadat het stil moest zijn. Vlakbij werd vuurwerk afgestoken (niet door de lijdingx :P). Uit de tent geen kik. Toen werd het duidelijk hoe graag deze kinderen in de tent wilden slapen. De rest van de avond en nacht werd er niks meer gehoord.

Welpenkamp dag 3

2 dagen kamp hebben erin gehakt, maar we gaan nog heel even door, want we moeten onze kluis terugvinden. Na het ontbijt wordt de kaart die we gisteren buit gemaakt hebben erbij gepakt. De tocht leidt wederom naar de bielheimerbeek, maar nu iets verder landinwaarts.

Op ongeveer 500 meter van de brug zien we een piraat. Door flink herrie te maken met alle welpen, kiest de piraat eieren voor zijn geld. Wat we buitmaken is een piratenvlot. Met dat vlot moeten we ongeveer 500 meter varen om bij de locatie van de kluis te komen. Dat varen was nog een hele klus. Eerst moesten we een dode vis ontwijken. Met alle welpen op het vlot was het zwaar roeien om vooruit te komen.

Op een gegeven moment gingen we zo langzaam dat we bijna achteruit gingen. Dat werd Anouk en na enige twijfel ook Mieke (die nu haar angst voor vissen, al dan niet levend, wel kwijt is) teveel. Zij sprongen van het vlot en duwde ons de laatste 100 meter vooruit. Een smerige bedoeling. Toen we er bijna waren, zagen we de eerder verjaagde piraat weer zitten, ditmaal bij de kluis.

Na enige aanmoediging van Martijn (TREK UW WAPENS, KLAAR MAKEN OM TE ENTEREN!) kwamen de welpen aan wal. Daar bleek dat de piraat zich iets te laat uit de voeten had gemaakt. Sprinttalent Colin ging erachteraan en kreeg hem te pakken. De piraat werd ontdaan van een mobiele telefoon en is toen vrijgelaten. Nu we onze kluis weer terug hadden, zijn we teruggegaan naar het gebouw. Daar werden nog een keer broodjes knakworst uitgedeeld. Daarna was het tijd voor de afsluiting en werden de kinderen weer opgehaald.

We kijken terug op een super geslaagd kamp en willen graag iedereen bedanken die dit kamp mogelijk heeft gemaakt.