Kampvuurinsigne welpen
Geen insigne dat je zomaar cadeau krijgt. Dat komt omdat vuur gevaarlijk kan zijn als je er niet goed mee om gaat. Veiligheid voorop! Daarom hebben we als lijdingx meerdere eisen gesteld aan het behalen van het kampvuur insigne.
1. Beide opkomsten aanwezig
2. Theoretisch examen behalen
3. Praktisch examen behalen
Als de welpen aan deze 3 eisen voldaan hebben, dan verdienen ze het insigne.
De afgelopen twee opkomsten hebben we aandacht besteed aan het (op een veilige manier) stoken van vuur. Een echte welp kan immers volgens alle regels van de kunst een goed vuurtje stoken. De eerste opkomst ging het vooral om de theorie achter het vuurtje stoken en wat te doen bij brand. Wat zijn de basiselementen voor vuur? Wat heb je nodig voor een goed vuurtje? Hoe bouw je een vuurtje op? Wat heb je allemaal nodig? Daar komt nog meer bij kijken dan je denkt. Ooit gehoord van een pagodevuur? Nee? Nou, de welpen nu dus wel.
Daarnaast was het volgende onderwerp belangrijk. Het is natuurlijk super als je vuur aan is: Maar hoe krijg je het nou weer uit? Welke voorzieningen zijn er? Welke routes moet je lopen bij brand? Hoe krijg ik een vlam in de pan uit? Welk element haal ik wanneer weg en wat gebeurt er dan?
Daar ging de eerste opkomst over. Voor het echte werk werden de welpen op de proef gesteld. Zowel schriftelijk als praktisch. Eerst was er een test om te kijken of de theorie goed was blijven hangen. De test was deel 1 van het insigne. Een vuurtje maken volgens alle regels van de kunst is deel 2. Iets waarvoor ze 45 minuten de tijd hadden.
De kinderen moesten, zonder hulp van de lijdingx. Vuur maken. Stap 1 t/m stap laatst moest goed zijn. Gelukkig begon iedereen met water halen. Iedereen wist ook nog op welke manier het vuur opgebouwd moest worden. Daarna werd het lastig. Grote stukken hout of kleine stukjes, het papier onderop of bovenop? Steek ik de lucifer op 100 meter afstand aan of hou ik hem dicht bij het vuur?
Na een aantal mislukte pogingen brandde de eerste vuurtjes. De eis was dat de kinderen bij de vuren zouden blijven. De vuren zouden namelijk van moment van ontbranding tot aan einde opkomst moeten branden. Een vuur stoken is immers het halve werk. Je moet het ook nog op gang houden.
De kinderen vonden het leuk en bijzonder om met vuur aan het werk te zijn. De meeste kinderen hebben het insigne dan ook gehaald. Degene die hem niet gehaald hebben hoeven niet te treuren. De krijgen met het eerstvolgende kamp een herkansing.
Het scheelt ook voor de lijdingx. Nu kunnen de kinderen het vuur aanmaken tijdens het kamp (natuurlijk wel onder toeziend oog van ons)
