Zondagochtend half 9.
De eerste mensen beginnen zich te verzamelen bij het scouting gebouw in Gaanderen.
We gaan weer op Ardennenkamp, al is Ardennen niet meer echt van toepassing omdat we nu al voor de tweede keer naar Duitsland gaan.
We gaan dit jaar naar Bergneustadt, zo’n 30 kilometer onder Dortmund waar we gebruik maken van de faciliteiten van een jeugdherberg.
Tegen een uur of negen heeft iedereen zich verzameld op het Scouting terrein en maakt iedereen zich klaar om te gaan.
Mark Dieker (de vader van Jelco) heeft dit jaar zijn diensten als chauffeur aangeboden en komt met een grote bakwagen bij het gebouw aan. We laden in een razend tempo het vrachtwagentje in zodat Mark alvast vooruit kan rijden, Krijn rijdt mee voor de mentale ondersteuning. De kinderen worden ingedeeld in de auto’s en we zijn klaar om te gaan.
Na een rit van ongeveer twee en een half uur komen we aan op de plaats van bestemming, een heuvelachtige omgeving aan de rand van Bergneustadt. Het vrachtwagentje van Mark wordt snel uitgepakt zodat hij na zijn meer dan verdiende bakje koffie weer richting achterhoek kan.
Gelukkig is het droog en kunnen we de tenten opzetten en de keukens pionieren. De drie patrouilles gaan snel aan de slag en al vrij snel staan de tenten en de keukens. Tenten en keukens worden ingericht en de kooktoestellen worden aangesloten. Het kampvuur wordt aangemaakt en binnen de kortste tijd bruist het van de activiteit op het kampterrein.
Uiteraard moet er ook nog wat gekookt worden en ook daar is goed voor gezorgd. Als grote verrassing dit jaar is er macaroni.
Na het eten hebben we nog een avondactiviteit in petto, we gaan wandelen. Op een paar 100 meter ligt een stuwmeer, Aggertalsperre is de naam van dit stuwmeer.
Heel fanatiek begint iedereen aan de wandeltocht, Femke op krukken en Joran heeft nog een beetje moeite met het wandelen en snapt het nut er niet echt van. Mike zegt Joran dat hij er maar aan moet wennen omdat er wel meer gewandeld gaat worden. Nadat we voor 1/3 het stuwmeer rond zijn lijkt het ons toch verstandig om terug te lopen, omdat het net iets teveel is om helemaal rond te lopen. We lopen terug… Op Emiel, Thijs, Jesse en Patrick na, want dat zijn echte bikkels. 22:00 is iedereen weer compleet bij het kampvuur.
We drinken nog wat fris en eten nog wat chips en gaan daarna snel slapen, iedereen is moe en voldaan en morgen is natuurlijk weer een nieuwe dag.
