Airbornemars

In de trein zocht iedereen zijn of haar plekje op en na een overstap op Arnhem Centraal kwamen we in Oosterbeek aan.

Bij het startterein kon iedereen nog even uitrusten in het zonnige gras. Roel, Jeffrey en Jelco kwamen al snel teruglopen met een verse hamburger. "Volgens traditie" zeiden ze zowat in koor.

Toen kon het lopen beginnen. Met zijn 24-en vertrokken we voor de 10 km. Enkele voor de eerste keer anderen al voor de zesde keer, Silke zelfs al voor de zevende. Met 2 welpen, 9 scouts, 7 explorers en 7 leiding sterk liepen we richting het defilé.

Het was een goed weer om te lopen. Niet te warm en zeker niet te koud. Tijdens het lopen hebben we verschillende monumenten gezien die herinneren aan de tweede wereldoorlog en wat er in Oosterbeek gebeurd is. 

Bijna aan het eind van de airbornemars, in de hoofdstraat van Oosterbeek, komen alle groepen, individuen en afstanden weer bij elkaar waardoor het een drukte van jewelste is. Natuurlijk ook erg gezellig, ook omdat daar heel veel toeschouwers verzameld zijn en alle terrasjes vol zitten.

De terugreis verliep vlot. De trein richting Winterswijk hebben we op het nippertje gehaald wat ons toch weer een halfuur wachten scheelde. Betekende wel dat we het eerste gedeelte van de reis moesten staan. Uiteindelijk toen iedereen een zitplek had werd het heel rumoerig en kon de gehele trein van ons genieten. 

Aangekomen in Gaanderen, even voor 6 uur, werd iedereen door de moeder van Ellen verwelkomd met een bloemetje.

Mocht je dit jaar niet meegelopen hebben, geef je volgend jaar dan zeker op. Het is een erg leuke ervaring die je eigenlijk niet wil missen. En we zijn het er allemaal over eens: 10 kilometer is niet eens zo heel ver!