AD'12 dag 3: Geocaching

Dinsdag begint wat moeizamer, iedereen ligt wat langer in zijn warme bedje. Uiteindelijk zoeken kids en lijdingx de warme douches op om zich op te frissen en wat van de dag te maken. Het zonnetje is inmiddels gaan schijnen en het kampvuur wordt aangewakkerd. Ontbijt wordt geserveerd, gewoon brood of tosti’s, de koffie wordt weer gezet.

De Rowans komen bij ons op het kampeerveld om te kijken of we al ontwaakt zijn en heel langzamerhand komt er wat actie. Er wordt gefrisbeed en gevoetbald, de nieuwe bal die Marion en Aik van de week gekocht hebben (helemaal bij de Blokker in Oosterbeek) wordt even recht op een tentstok geschoten… En ja hoor, lek. Voor het eerst deze week worden de kaarten tevoorschijn gehaald. Ondertussen worden de handdoeken en kledingstukken gedroogd en de tenten gelucht.

Uiteindelijk wordt er een programma bedacht voor vandaag, we gaan geocachen. Iedereen met een smartphone wordt opgetrommeld en de benodigde software wordt geïnstalleerd en alle kids maken een lunchpakket met brood, maar vooral snoep en zoetigheid (met name de familie Schel). We trommelen iedereen op en lopen richting het beginpunt van de tocht, de kids en lijdingx met laarzen hebben de goede keus gemaakt.

Iedereen wordt door onze kampfotograaf (Patrick) in de wilde natuur op de foto gezet. We verdelen iedereen in groepen en met tussenpozen van 10 minuten beginnen de groepen aan de tocht. Iedereen wordt op de proef gesteld op hun speurvermogen, dat gaat best goed, de groep van Harm, Ellen, Anouk, Esmy, Silke en de Rowans hebben wel een fout gemaakt waardoor ze verkeerd lopen. De andere groep van damesscouts, Astrid, Lisa, Suze en Femke en Roel en Jeffrey en Patrick en de groep met Linda, Charlotte, Jasper en Axel, Marion, Krijn en Aik lopen een groot deel van de tocht dicht bij elkaar, zij zijn zo erg aan elkaar gewaagd dat ze niet door hebben dat ze over privéterrein lopen en dwars door de tuin van een veredeld kasteel lopen. Zij worden dan ook vriendelijk doch dringend verzocht de tuin te verlaten.

Niet veel later maakt Marion een sanitaire stop en komt na een paar minuten terug met een bijna nieuwe moutainbike. Volgens haar ligt deze al zeker een paar weken in het bos, haar groepsgenoten zeggen: dat ziet er wel erg goed uit voor een oude fiets! Maar Marion is er van overtuigd dat iemand zijn fiets daar gedumpt heeft. Nog geen vijf minuten later komen er drie jongen uit het bos gelopen die ons vragen of wij hun fiets verplaatst hebben. Wij weten natuurlijk van niets en Marion lacht er een beet je ongemakkelijk bij. Aan het eind van de dag heeft iedereen de cache gevonden en keren met een voldaan gevoel weer terug richting kampeerterrein.

Hout wordt gesprokkeld en het vuur wordt aangewakkerd Erik en Jelco hakken het gesprokkelde hout klein. De lijdingx zet nog een rondje koffie en verdelen per patrouille een pak pannenkoekenmix zodat ze langzamerhand kunnen beginnen met koken. We hebben vandaag weer geluk gehad met het weer: het zonnetje heeft de hele dag geschenen. Een prachtige dag vol spannende gebeurtenissen komt langzaam ten einde.

P.S. Natuurlijk mag u ook dit jaar een reactie achter laten in het gastenboek.